سوار بر ابر

زیتون زار سبز

چه بی پیرایه

در آغوش می گیرد

                           مرا

انجیر بن

چه با سخاوت

بوسه های شیرین

می نهد بر لبانم

در این سرای بادهای

وهم آلود

رفتن و رفتن و رفتن