گفته ام
بار ها بارها
خوابهایم را
به آب
به آینه
به باد
تعبیر آن را اما ...
* * *
به سوگ نشسته ام
بارها بارها
لحظه اهتزار
خویشتنی را
که بر صلابه پوچی دهر
آویخته است
* * *
بدنبال
سرٌ نامفهوم کیهان
اینک هفت آسمان
هفت دریا
و هفت سرزمین ...
دیگر بس است
برزخ بودنم را
به گودالی می افکنم