گاهی اینچنین

از خویشتن خویش

                          رها

پرسه می زنم

در کوچه پس کوچه های بیهودگی

تصور کن

این عابران گیج

       چه می دانند ؛

                 از من

                      از بغض هایم

                                    از درونم

که خویشتنشان را نیز

                  باز نمی شناسند

تنها تویی

که دستانم را به تو می سپارم

شعرهایم

در جایی میان توده ای

از احساس تو

               گم شده

کشف نگاهت

             ارزانی شعرهایم ...