نگاهی سرد
همچو آبشاری عظیم
فرو می ریزد
بر دالان عاطفه ام
آنگاه که پنجره  بیکران
مهرم گشوده است
این خانه تاریک
آسمان مه آلود
کابوس سبز علف های 
                     له شده
                          جاری
زمزمه خشک درخت
خاموش ، خاموش ...