اندوه زمین


تشنه ام

به وسعت تمامی کویر

به تشنگی همه گوسپندان پروار

جرعه جرعه

اندوه زمین را ...

هیچگاه،

هیچگاه  سیراب نمی شود

این دل حریص من

ببار ای ابر

ببار

رهایم کن