گفته ام
بار ها بارها
خوابهایم را
به آب
به آینه
به باد
تعبیر آن را اما ...
* * *
به سوگ نشسته ام
بارها بارها
لحظه اهتزار
خویشتنی را
که بر صلابه پوچی دهر
آویخته است
* * *
بدنبال
سرٌ نامفهوم کیهان
اینک هفت آسمان
هفت دریا
و هفت سرزمین ...
دیگر بس است
برزخ بودنم را
به گودالی می افکنم
به گودالی در می افکنم....
تنها چاره این است ...سعی در افکندن برزخها به عمیق ترین گودالها ...و پیوستن به هر آنچه نامش ؛یقین؛ است .....در کنار جاری بودن آب ....صداقت ایینه و جسارت باد.....
سلام
واقعا زیبا بود
با آنکه می دانم آنچه در ذهن شما است می تواند آثار بزرگتری را خلق نماید
سلام دوست عزیز:
از محبتتون ممنون .
یا علی.
سلام!ممنون که بهم سر زدید..شعر زیبایی سروده اید...به خصوص میانه ی اشعارتان و نیز قسمت آخرش...فرمی درست و اصولی را پیش گرفته اید..موفق باشید
سلام. ممنونم که سر زدید. بازهم می آم.
با یک شعر به روزم خوشحال میشم سر بزنید
برزخها را به گودال بیافکن که تحرک معجزه میکند.می گویی نه.؟....سلام دوست گرامی ممنون از حضورتون.
ببین کمی بهتر از ایانین نمی تونی بنویسی